Almenningur sviptur valdi og kostnaður aukinn?

Ég get auðveldlega tekið undir með Svandísi Svavarsdóttur þess efnis að grunnþjónusta samfélagsins eigi að vera á hendi ríkis og sveitarfélaga - á það ekki síst um orkufyrirtækin. Með sölu þeirra til einkaaðila er almenningur sviptur því valdi sem hann hefur í lýðræðisríki og möguleikum til að hafa áhrif á mótun og þróuna samfélagsins.

Almenningsfyrirtæki sem er selt einkaaðila hefur oftast ekki aðra hagsmuni að leiðarljósi en tryggja eigendum sínum gróða. Í sjálfu sér er ekkert rangt við það að vilja græða - en ég skil ekki af hverju almenningur sem hefur tekið þátt í kosta og byggja upp fyrirtæki megi ekki njóta ágóðans t.d. í formi lægri gjalda. Einkarekstur tryggir okkur ekki lægra verð - líkega þvert á móti! Ég kalla eftir ábyrgri umræðu ráðherra, alþingismanna og sveitarstjórarmanna um nýtingu orkunnar!

Hver er stefna þeirra sem eiga HS í stóriðjumálum?

 

 

 

 

 

VG: grunnþjónusta á að vera á hendi hins opinbera

Athugasemdir

[Predikarinn - Cacoethes scribendi , 16.7.2007 kl. 13:34]

Það er síður en svo þannig að við borgum minna með því að atvinnustjórnmálamenn ráði orkufyrirtækjunum. Það kostar okkur allt of mikið. Ég efast um að einkafyrirtæki í samkeppni við þá hvort sem er almenningsveitur eða einkaveitur þyrði að okra á okkur til jafns við stjórnmálamenn í atkvæðaveiðum. Við höfum bitra reynslu af þeim viðskiptum. Stjórnmálamenn vegna atkvæðaveiða láta freistast að niðurgreiða til stóriðju vegna þess að héraðið vantar störf o.s.frv. .

Dæmi um hvernig þeir fara að þessu:

Virkjun kostar einhverja vissa upphæð.  Visst mörg ár þarf til að greiða niður kostnaðinn sem venjulega kaupendur þjónustunnar greiða. Það er þá einhver upphæð á ári sem þarf að greiða + eðlilegan arð af fjárfestingunni, x.  Orkunotkun hvert ár = y mikið. => Orkukostnaður =    x/y . Segjum til einföldunar að kostnaður  á ári auk arðs sé 365 kr. Sömuleiðis að notkunin sé 1 eining á dag, þ.e. að þá þyrfti hver eining að kosta 1 kr. til þess að virkjunin fái sitt til að standa undir kostnaðinum.  

Stóriðja kaupir 50% af orkuframleiðslunni, almenningsveitur hinn helminginn.

Stóriðja greiðir 20 aura fyrir eininguna en við smælingjarnir 80 aura. Þetta kallast á mannamáli að smælingjarnir (við) greiðum of hátt verðtil þess að Alþingismenn sumir telji sig, með því að nánast gefa stóriðjunni raforkuna, vera að auka við störf í kjördæminu sínu. Með öðrum orðum : niðurgreiðsla.

Gamalt dæmi er Blönduvirkjun sem stóð í 10 ár án þess að þörf væri fyrir hana vegna þess að það vantaði störf á norðurland. Þetta kostaði okkur smælingjana einnig milljarða á ári sem við greiddum úr okkar eigin vasa í gegn um of hátt orkuverð.

Bara Kárahjúkavirkjun kostar meðalheimilið kr. 25- 35.000,- meira á ári en vera þyrfti í raforkuverði en vera þyrfti.

Er ekki mál að linni, eða eigum við skattgreiðendur endalaust að vinda galtóm veskin okkar í svona óþarfa ?

NEI ÞÖKK FYRIR , EKKI ÉG! ÞIÐ SEM ÞESS ÓSKIÐ, GERIÐ ÞAÐ Á YKKAR KOSTNAÐ EKKI MINN !

[Valgerður Halldórsdóttir, 17.7.2007 kl. 09:42]

Mér hefur nú fundist símafyrirtækinn og bankarnir  alveg þorað að okra á okkur!