Tengslanet barna eftir skilnað

Það er því miður alkunnur sannleikur að fjöldinn allur af börnum er sviptur þeim rétti að umgangast báða foreldra sína eftir skilnað. Ástæðan er oft sú að tilfinningalegum skilnaði foreldra er ólokið þó svo að þeim lagalega sé löngu lokið. Hver þekkir ekki sögur af fyrrverandi hjónum sem ekki geta talast við í brúðkaupi barna sinna þó svo liðnir eru áratugir frá skilnaði  þeirra? 

Því miður þekkist það líka að feður hafi látið sig hverfa úr lífi barna sinna af ýmsum ástæðum - höfnunin og sársaukinn sem því fylgir fyrir börn þeirra ristir djúpt í sálarlífið - eins og einn 17 ára sagði "Hvar er helvítið?"

Fjöldinn allur af rannsóknum sýna að börn finna almennt minna til missis vegna skilnað foreldra fái þau að umgangast báða foreldra sína.  Gæði foreldrasamvinnu skiptir höfuð máli fyrir líðan þeirra eftir skilnað. Það eflir þrótt þeirra að eiga góð samskipti við báðar fjölskyldur sínar - sem er sjálfsmyndinni mikilvæg. Feður eru börnum sínum ekki síður mikilvægir en mæður, það sama má segja um aðra ættingja eins og föður- og móðurömmur og afa.. 

Opinber fjölskyldustefna þarfa að taka mið af ólíkum fjölskyldugerðum og tryggja m.a. faglega ráðgjöf varðandi foreldrasamvinnu eftir skilnað.

Að hafa öflugt stuðnings - og tengslanet þykir mikilvægt bæði í pólitík og viðskiptalífinu - það er ekki síður mikilvægt fyrir börn.

Áhugaverðar slóðir hjá Gísla Gíslasyni fyrrverandi formanni Félags Ábyrgra Feðra um réttindabaráttu feðra erlendis er að finna á blogginu hans: http://gisligislason.blog.is/blog/gisligislason/

Athugasemdir

[Gísli Gíslason, 20.8.2007 kl. 00:05]

Þakka þér fyrir þennan pistil og að benda á mína síðu. 

Mig langar líka að benda þér á link þar sem fjallað er um rannsóknir sem fjalla um ástæður þess að feður hverfa úr lífi barna eftir skilnað. Um það má lesa hér. Þar kemur  fram að í flestum tilvikum  Þar segir í summary:

"The phenomenon of noncustodial fathers' disengagement from their children's lives is critically examined. Based on data obtained from a cross-national (Canada and Scotland) study on the impact of divorce on noncustodial fathers, the argument is developed that these fathers' disengagement from their children's lives results from a combination of structural constraints and fathers' own psychological response to the threatened or actual loss of their children and the predivorce father-child relationship. While divorce represents a loss which deprives fathers of an attachment figure and a role or identity, it also constitutes a situation where fathers are judicially and legislatively disadvantaged on the basis of gender. Attachment theory constructs relating to situations of loss and bereavement frame the analysis of fathers' psychological adaptation to divorce and psychological factors contributing to their disengagement from their children, and analyses of gender are used in an examination of the structural consequences of divorce for noncustodial fathers and structural factors contributing to their disengagement. This study also documents the destructive effect of a purely adversarially based approach to divorce."

Ég held að það sé mikilvægt að skilja ástæður þess að sumir feður hverfa og þannig er hægt að koma í veg fyrir  það í framtíðinni.  Ef feður er virkir í uppeldinu í hjónabandi, þá minnka líkurnar á að þeir missi samband við börn sín eftir skilnað. Ef þeir hafi áfram uppeldislegt hlutverk eftir skilnað minnka einnig  líkurnar á að þeir hverfi.  Ef þeir hafa ekki haft hlutverk í hjónabandi annað en að vera fyrirvinna og eftir skilnað að vera meðlagsgreiðandi, þá eru líkurnar mun meiri að sambandið við  barnið rofni eftir skilnað.

Í Ástralíu missa um 1/3 af fráskildum feðrum alveg samband við börnin sín. Um það má lesa hér.  Ekki veit ég um sambærilegar tölur hér á landi.  

Ég tek heils hugar undir að "opinber fjölskyldustefna þarfa að taka mið af ólíkum fjölskyldugerðum og tryggja m.a. faglega ráðgjöf varðandi foreldrasamvinnu eftir skilnað."